Diagnozy Błękitny Delfin

Pełna diagnoza pedagogiczna opiera się na:

• obserwacji zachowań dziecka w sytuacjach zadaniowych i społecznych
• rozmowach z dzieckiem ( w miarę możliwości)
• wywiadach z rodzicami ( wywiad powinien zawierać interesujące nas pytania dotyczące dziecka, jego „historii” i funkcjonowania w rodzinie)
• analizy wytworów dziecka
• badaniach diagnostycznych np. testach
• szczegółowej i wnikliwej analizie dokumentów dziecka

Diagnoza obrazuje tempo, rytm i dynamikę rozwoju dziecka.

Diagnoza pedagogiczna przeprowadzana jest przez wykwalifikowanego pedagoga. Czas trwania wynosi ok. 60 minut.

Diagnoza psychologiczna dziecka stanowi próbę wyjaśnienia czynników i mechanizmów psychologicznych wpływających na powstawanie zgłaszanych problemów. Służy poznaniu dziecka, jego możliwości, rozwoju, zachowań, specyfiki trudności w funkcjonowaniu szkolnym, osobniczym, w relacjach rodzinnych, czy rówieśniczych.

Na diagnozę składają się :

• wywiad, rozmowa z rodzicami i z dzieckiem
• dokumentacja ( opinie nauczycieli, innych psychologów, wypisy ze szpitala, jeśli wcześniej dziecko było hospitalizowane, inne )
• bezpośrednia obserwacja dziecka w gabinecie psychologicznym
• wykonanie specjalistycznych testów psychologicznych

Wyniki testów stanowią istotny element w podejmowaniu określonej i najbardziej odpowiedniej strategii działania.

Głównym celem testu inteligencji jest pomiar zdolności intelektualnych. Dzięki określeniu poziomu inteligencji jesteśmy w stanie ocenić czy dziecko funkcjonuje w normie intelektualnej, czy może powyżej/poniżej normy.

Należy pamiętać, iż test bada również kompetencje emocjonalno-społeczne.

Test inteligencji jest obowiązkowo wykonywany w przypadku diagnozy psychologicznej, diagnozy psychologiczno-pedagogicznej i diagnozy gotowości szkolnej.

Głównym narzędziem służącym do mierzenia inteligencji w naszych placówkach jest Skala Inteligencji Stanford-Binet 5, posiadająca standaryzację i aktualną normalizację (dostosowanie do czasów aktualnych). 

Zaburzenia dyslektyczne:

• dysortografia - trudności w nabywaniu umiejętności poprawnego pisania, może się ona objawiać ciągłym popełnianiem błędów ortograficznych, nawet przy znajomości poszczególnych zasad pisania
• dysgrafia - problemy z prawidłowym pisaniem, które mogą objawiać się niestarannym i nieczytelnym pismem, które jest trudne do odczytania nawet dla samego piszącego
• dysleksja - trudności w czytaniu ze zrozumieniem, technika czytania pozostaje na poziomie elementarnego czytania przy jednoczesnym braku zrozumienia treści.

Charakterystyczne dla dysleksji objawy można zauważyć w poszczególnych etapach rozwoju dziecka. Warto pamiętać o tym, że stwierdzenie jednego charakterystycznego symptomu nie świadczy jeszcze o tym, że dziecko posiada zaburzenia dyslektyczne.

Etapy postępowania diagnostycznego:

1. zebranie informacji wstępnych i dokumentów
2. przeprowadzenie wywiadu z rodzicami
3. rozmowa z uczniem
4. badanie psychologiczne
5. badanie pedagogiczne
6. badanie logopedyczne
7. opiniowanie

W przypadku rozpoznania u dziecka dysleksji konieczne jest rozpoczęcie odpowiedniej terapii, która zazwyczaj jest oddziaływaniem długofalowym.

Diagnoza dysleksji przeprowadzana jest przez wykwalifikowanego psychologa, pedagoga i logopedę.

Diagnoza gotowości szkolnej ma na celu ustalenie tego, czy dziecko osiągnęło już taki poziom rozwoju, który pozwoli mu sprostać obowiązkom szkolnym.

Diagnoza Gotowości Szkolnej składa się z:

• oceny rozwoju poznawczego, czyli oceny takich funkcji jak: uwaga, pamięć, percepcja orientacja w schemacie ciała, myślenie,
• oceny rozwoju emocjonalno-społecznego czyli umiejętności nawiązywania kontaktu, kontroli emocji, adekwatnego reagowania, radzenia sobie z porażką, motywacji do podejmowania wysiłku intelektualnego.

Badanie Gotowości Szkolnej przeprowadzane jest przez wykwalifikowanego pedagoga lub psychologa w ciągu jednego lub dwóch spotkań.

Diagnoza SI polega na kompleksowych badaniach dziecka wykonanych przez wykwalifikowanego terapeutę SI, którego obowiązuje zachowanie tajemnicy zawodowej. Proces diagnostyczny odbywa się na 3 (czasem 4) spotkaniach w zależności od współpracy z dzieckiem oraz poziomu jego koncentracji i samopoczucia. Czasem proces diagnostyczny prowadzony jest w czasie pierwszego miesiąca terapeutycznego.
Diagnoza procesów integracji sensorycznej składa się z kilku części:

• Wywiad z rodzicami – terapeuta SI zadaje pytania dotyczące przebiegu ciąży, porodu, rozwoju dziecka, przebytych chorób i innych problemów zdrowotnych. Warto aby rodzice przynieśli ze sobą książeczkę zdrowia dziecka i informacje od innych specjalistów zajmujących się dzieckiem np. neurologa, logopedy, psychologa itp.
• Kwestionariusze – rodzice zostają poproszeni o wypełnienie szczegółowych kwestionariuszy, które stanowią dopełnienie procesu diagnostycznego
• Próby kliniczne – dziecko, na prośbę terapeuty wykonuje kilka zadań, które mają na celu wykluczenie lub potwierdzenie występowania u dziecka przetrwałych odruchów, a także sprawdzenie jak wygląda jego napięcie mięśniowe, równowaga, koordynacja, a także praca oczu
• Testy – wykonuje się je u dziecka od 4 roku życia. Badają one jego koordynację i płynność ruchową ciała, planowanie motoryczne, czucie ciała ( umiejętność zlokalizowania bodźca dotykowego), równowagę oraz pracę rąk. Natomiast w przypadku dzieci poniżej 4 roku życia i tych, wobec których nie można zastosować testów np. z autyzmem lub nie współpracujących z innych powodów, przeprowadza się badanie przy pomocy prób z obserwacji klinicznej i obserwacji spontanicznej aktywności dziecka na sali terapeutycznej.
• Ostanie spotkanie to podsumowanie diagnozy – jest to rozmowa z rodzicami na temat wyników diagnozy i wniosków z nich płynących. Poszczególne wyniki są objaśniane i omawiane. Rodzice otrzymują pisemną diagnozę, która zawiera dane z wywiadu, dane z kwestionariuszy, wyniki prób klinicznych, wyniki testów oraz wnioski.Po podsumowaniu diagnozy, terapeuta SI przedstawia rodzicom opracowany, indywidualny program terapii dla ich dziecka.

Terapia SI powinna odbywać się min. raz w tygodniu dodatkowo terapeuta widząc potrzebę przygotowuje Domowy Program Stymulacji do pracy w domu. Działając zarówno terapeuta w gabinecie i rodzice w domu wówczas terapia szybciej przynosi pozytywne efekty.

Diagnoza Integracji Sensorycznej przeprowadzana jest przez specjalistę w tej dziedzinie i odbywa się na dwóch spotkaniach – łączny czas trwania diagnozy to 4-5h.

Kompleksowa ocena rozwoju dziecka obejmująca różne sfery jego funkcjonowania:

społeczno-emocjonalną, poznawczą, ruchową.

Diagnoza obejmuje konsultację:

• logopedyczną,
• psychologiczną,
• pedagogiczną
• fizjoterapeutyczną.

Czas realizacji pakietu obejmuje min. 4 spotkania (około 4 godz.).
Po zakończonej diagnozie zespół specjalistów opracowuje informację o wynikach wraz ze wskazaniem ewentualnych trudności czy nieprawidłowości w rozwoju dziecka oraz zalecaniami do dalszego postępowania. Na podstawie wyników diagnozy istnieje możliwość stwierdzenia czy dziecko kwalifikuje się do uzyskania bezpłatnego wsparcia w ramach wczesnego wspomagania rozwoju dziecka.

Badanie Conners 3 to kwestionariusz służący uzyskaniu opisu samopoczucia
i zachowania dziecka/nastolatka, w celu diagnozy zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) i trudności, które często towarzyszą ADHD u dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 18 lat m.in.

• nieuwaga,
• nadaktywność/impulsywność,
• problemy z nauką,
• nieposłuszeństwo/agresja.

Badanie pozwala wstępnie stwierdzić czy zachowania nastolatka mają cechy zaburzeń zachowania czy zaburzeń opozycyjno - buntowniczych.